Mizofonia jest schorzeniem o którym mówi się od niedawna, i niewielu mizofoników wie że są chorzy. Często ich chorobę uznaje się za element nerwicy natręctw czy też innych chorób takich jak schizofrenia.

Mizofonia jest jednak odrębną jednostką chorobową. Mizofonicy to ludzie, którzy nie są w stanie znieść niektórych dźwięków, zazwyczaj związanych z drugim człowiekiem, często takich jak odgłosy żucia, mlaskanie, przełykanie, chrupanie, głośny oddech, ale też drapanie, przesuwanie krzesła czy stukanie długopisu.
Te dźwięki wywołują u nich fizyczną reakcję, czasami wręcz paniczną, uczucie uwięzienia, czasem agresję. Najbardziej dotkliwymi dźwiękami są te, które wydają osoby mizofonikom najbliższe. Często mizofonicy starają się unikać wspólnych posiłków, sypiania w jednym pomieszczeniu z innymi czy nawet spędzania czasu z innymi ludźmi.

Pomocne dla mizofoników mogą być trzymane w pogotowiu słuchawki i zatyczki do uszu, jak również stosowanie technik medytacyjnych. Życie z mizofonikiem może być trudne, ale jest możliwe przy obopólnym zrozumieniu i współpracy. Musimy pamiętać że mizofonicy, tak jak każdy, mają swoje lepsze i gorsze dni, i to co jednego dnia mogą zaakceptować i wytrzymać innego może doprowadzić do negatywnej reakcji.